ÖRGÜ İŞLERİ

Bir, iki, beş şiş ile yün, pamuklu, ipek vb.gibi ipler kullanarak ilmek atma, yüz örgü, ters örgü, arttırma, eksiltme, kapatma, ilmek alma, ilmek atma ile örmeden ilmek alma ve ilmek döndürme gibi işlemler uygulayarak yapılan bir tür örücülüktür.

Örgü 'düğümlü, 'kafesli, ince ' ve 'düğümsüz, sık, kalın' olarak ikiye ayrılır.

1905 de Menfis kazılarında bulunan örneklerden, özellikle balık ağlarından, M.Ö. 2000 yıllarında insanların örgü tekniğini bildikleri anlaşılır. İğne ile yapılan örgüler 12.yy.da Anadolu'dan Balkanlar'a, oradan da İtalya yolu ile Avrupa'ya yayılmıştır.(1)

Örgücülükte kazak, hırka, yelek, atkı,eldiven, başlık, çetik (patik), çorap, kahve değirmeni kabı, iğnedenlik gibi ürünler yapılmaktadır. Bu örnekler arasında işleviyle farklılık gösteren kahve değirmeni kaplarının, üstündeki iplerinden boğularak duvara asılan şekilde örülen ilginç örneklerine Çorum’da rastlanır.

Başlık ve eldivenlerin özellikle tiftikten yapılmış örneklerine Erzurum ve Sivas’ta, çeşitli parmak sayısı ile yünden yapılmış çeşitlemelerine Afyon ve Akşehir’de rastlanmaktadır.

Örgücülükte önceleri yaygın olarak yün malzeme kullanılmıştır. Ayaş, Sivas, Erzurum ve Van yörelerinde tiftik görülmektedir. Çoğu yörede bu doğal malzemelerin yerini zamanla yapay malzemeler ve orlon iplikler almıştır. Van ve Sivas yöresinde tiftik ve orlon iplik bileşimiyle ilginç uygulamalar yapılmaktadır .


detaylı bilgi için bkz.