Cicim

Cicim, bezayağı dokumaların üzerine renkli iplerle yapılan ya da farklı tekniklerle dar ve uzun dokunan, kesilen kilim parçalarının yan yana eklenmesiyle meydana getirilen sergi, örtü, perde vb. amaçlar için kullanılan, havsız (tüysüz) bir dokuma çeşididir.

Türklerin eskiden beri bildikleri bir dokuma türüdür. Günümüzde, Anadolu’da halı ve kilim dokuma merkezlerinin hemen hepsinde dokunmaktadır.

Anadolu’da dokuma teknikleri farklı olmakla beraber, bazı dokumalara da 'cicim' denmektedir.

Sinop, Trabzon ve Gümüşhane çevresinde, ince dokunmuş nakışlı kilime, Elazığ’da ince halıya, Niğde, Konya, Kayseri, Çorum yöresinde tülü ya da bırakmalı adıyla anılan dokumalara, Amasya, Yozgat, Elazığ ve Tunceli civarında da dastar dokumalara 'cicim' adı verilmektedir.

Cicim bir vaya iki kişi tarafından dokunur. İki kişi dokuduğunda biri öne diğeri arkaya oturur. Arkadaki kişi, deseni meydana getiren renkli ipleri, desenin durumuna göre , iki veya üç çözgü üzerine sarıp, öndeki dokuyucuya verir. Halk arasında bu işleme 'çalma' denir.
Önde oturan dokuyucu motiflerin düzgün durmasını sağlar ve her desen sırasından sonra üzerinden atkı ipi geçirip, kirkitle sıkıştırır.

Özellikle yatay karakterli motiflerde deseni meydana getiren her ip kesilip, ikinci bir defada yeniden başlatılır.
Boşta kalan ip uçları serbest bırakıldığı için dağınık ve sarkıktır.
Düz yüzü ise, kirkitle sıkıştırma sırasında dışarı doğru taşar ve kabarık görünür.

Cicim, zili, sumak gibi dokumalarda, dokumanın ters ve düz yüzü kilimdeki gibi düz değildir.

Cicim, desenlerin uygulanışı bakımından, üç ayrı teknik özellik gösterir.
Bunlar, ‘atkı ve çözgü yüzlü bezayağı (düz dokuma) cicim, sarma motifli cicim ve çözgü yüzlü cicim’ dir.

Kilimin tarihçesi, kullanılan tezgah, kalite, desen ve motif hk. bkz. Düz Dokumalar

Cicim'in tanımı ve dokunuşu hk.  detaylı bilgi için bkz.